ασκανδάλιστος

και ασκαντάλιστος, -η, -ο (AM ἀσκανδάλιστος, -ον)

αυτός που δεν προσκρούει σε εμπόδια, ανενόχλητος

μσν.- νεοελλ.

εκείνος που δεν σκανδαλίστηκε, που δεν μπήκε σε πειρασμό ή δεν έβαλε κακό στον νου του (γνωμ., «τρώε τρώε βρεχτοκούκια, ασκαντάλιστος ο καλόγερος»)

1| μσν.

1. εκείνος του οποίου δεν κλονίζεται η πίστη στον Θεό

2. όποιος δεν σκανδαλίζει τους άλλους

3. (για πράγματα) εκείνος που δεν προκαλεί σκάνδαλο.